Discípulos do Northern Soul e verdadeiros connaisseurdos fundamentos do funk, The Tibbs son sen dúbida unha das mellores bandas da escena retro soul europea. Logo duns inicios repletos de prometedores traballos, a formación ficha en 2016 por Record Kicks. O prestixioso selo italiano, que xa conta entre as súas filas con artistas como Calibro 35 ou Hannah Williams (que xa participou no Outono Códax), lanza ao mercado Takin´Over, exitoso primeiro LP que serviría para que a crítica especializada comparase a voz de Elsa Bekman coa de Janis Joplin.

E é que escoitar á cantante de The Tibbs recorda inevitablemente á poderosa voz de la inolvidable Janis, pero tamén á da súa admirada Beth Hart. Ao igual que elas, The Tibbs, coa súa apaixoada frontwoman á fronte, son animais de escenario: hammond, trompeta, saxo e saxo barítono repletos de groove regalando temas como Lies, avance do novo longa duración que tamén presentan en directo no Outono Códax, na que é a súa primeira actuación en Galicia.

Os neoiorquinos The Rad Trads convertéronse xa nunha das formacións máis excitantes chegadas do outro lado do Atlántico. Cun estilo diverso que recolle influencias variadas da denominada música americana, a banda desprega tres poderosos instrumentos de vento, unha base de ritmo firme e catro voces principais para percorrer os estilos da música popular, do soul ao jazz, do swing ao rock ou ao blues (tanto de Chicago como do Delta), sempre cunha enerxía vibrante que soa a The Band –cando o batería, John Fatum, colle o temón da voz principal meténdose na pel de Levon Helm– ou á Preservation Hall Jazz Band de Nova Orleans –cando a formación se transforma nunha brass band posuída polo delta do Mississippi–. “Wilco no circo”, “The Band atópase con Miles Davis” ou “a mellor banda que oíras nunca” son só algunhas das descricións coas que a crítica especializada xa os bendiciu. No seu primeiro EP exploraron o blues tradicional e as raíces; no seu primeiro longo, “Must We Call Them Rad Trads?”, incorporaron elementos do folk-rock. Agora, co seu novo álbum, On Tap, que presentarán no Outono Códax, exploran un territorio totalmente novo: unha muralla de ventos e guitarras psicodélicas mestúranse con arranxos acústicos para unha artesanía musical que supón, a partes iguais, unha nova diversión e un reto. Un son excitante que parte dalgún lugar común con Little Richard e Elvis Presley, pasa polos Stones, Dylan, Lou Reed e Springsteen e desemboca no presente coa vista posta no futuro. Antes de chegar ao festival galego, The Rad Trads xirou por catro continentes e percorreu os escenarios de 15 países; encabezou os festivais de Jazz & Blues de Atlanta, Rochester, Columbus e Russian River e abriu os concertos de Tom Jones, Charles Bradley, Taj Mahal ou Buddy Guy. Coñeces esa sensación única de estar vivindo o “aquí e agora” dunha banda en plena explosión? The Rad Trads é esa banda.

O Outono Códax quixo corresponder este ano a unha das peticións máis repetidas dos seus seguidores e seguidoras desde 2016: o regreso do preciosista Luke Winslow King ao festival. Para isto, programou un concerto moi especial co de Nova Orleans. Un acústico, gratuíto e abeerto (Sala Riquela, ata completar aforo), no que Winslow King presentará o seu último e aclamado traballo, Blue Mesa, o seu quinto disco en estudio que xa foi considerado pola crítica como unha das edicións discográficas con máis clase do que vai de ano.

Luke é unha das voces máis autorizadas e respectadas dos novos tradicionalistas do son Nova Orleans (lendas como Taj Mahal ou Jack White quixeron compartir escenario con el). Guitarrista, cantante e compositor coñecido pola súa espectacular mestría coa guitarra e o seu interese polo blues de antes da Segunda Guerra Mundial, o seu estilo transita nunha exquisita e ecléctica mestura de blues, jazz, soul, rhythm&blues, rock, e incluso folk e clásica, curtida a base de concertos nos clubs do barrio francés de Nova Orleans.

Unha das grandes voces femininas do xénero en Europa, Marta Ren, acompañada dos seus incondicionais The Groovelvets, inundará a Sala Capitol na súa primeira actuación en Galicia. A voz de Ren é comparada pola crítica coas grandes Marva Whitney, Vicki Anderson ou a inconmensurable Sharon Jones. Pouco máis que engadir.

Ren comezou na música con tan só 14 anos coa formación Sloppy Joe, coa que chegou a gravar un primeiro traballo de estudio; posteriormente fíxose un oco na escena lusa coa súa seguinte formación, The Bombazines, coa que lanzou dous discos, e finalmente un reputado nome en Europa con The Groovelvets. Os portugueses inspiran os seus sons no soul e o funk clásicos, con referencias como James Brown, Marva Whitney, Otis Redding ou Vicki Anderson, e o seu debut con Stop Look Listen, o seu primeiro traballo de estudio repleto de visceral e poderoso deep funk, os situou como unha das actuais referencias obrigadas no circuíto europeo.

The Manueles é un trío de surf rock (formado por Virxilio da Silva, á guitarra; Juansi Santomé, ao baixo, e Chus Pazos, á batería) que repasa o legado que deixou a inspiración do –segundo explican eles mesmos– fundador do estilo, na costa californiana dos últimos cincuenta anos. Manuel Freitas, emigrante de Beluso en California, creou o grupo xermen do estilo, The Black Rinchas, sen chegar a gravar nunca un disco. A pesar do seu nulo legado discográfico –engaden The Manueles–, a súa lenda inspirou a grupos posteriores como The Shadows, The Ventures, Dick Dale e, mesmo, ao pioneiro da guitarra eléctrica, Link Wray.

O repertorio da formación galega “baséase nese legado de segunda man” para investigar a dimensión sonora que Freitas creou, indirectamente, con The Black Rinchas. Con arranxo a esa tradición, tamén revisan algún standard de jazz, rebozado no que denominan “un Black Rincha flavouring”.

O primeiro traballo de Maren Ladson, a ollos da crítica, “non é un disco normal”. Segue resultando bastante incrible que alguén grave un primeiro disco con apenas 19 anos e presente este nivel de imaxinación compositiva, profundidade nas letras e capacidade de interpretación. Pero é que case nada na vida de Marem Ladson resulta moi normal. O seu precoz talento, a súa seguridade sobre o escenario, a súa madurez, sorprenden inmediatamente.

Esta aparición estelar foise labrando en distintos escenarios. Con apenas un single (All My Storms, 2017) chamou a atención da crítica, catalogando á galega/estadounidense –nada en Ourense, de nai ourensá, pai neoiorquino, xogador de baloncesto na liga española– como unha das promesas máis firmes do panorama musical actual. A promesa faise agora realidade no seu disco de debut homónimo, con que chega ao Outono Códax na súa primeira xira de presentación discográfica, para soar tan aditiva e elegantemente en directo como o fai nas súas once pistas de estudio.

Natty Congeroo & The Flames of Rhythm está considerada unha das bandas de swing máis importantes do xénero non só a nivel europeo, senón tamén mundial. Formación obrigada nos principais festivais internacionais do planeta e o Outono Códax non podía ser menos, na que será ademais a súa primeira actuación en Galicia.

Os británicos teñen gañada a súa reputación polos seus incribles directos, cheos de enerxía e experiencias regresivas á era dourada do swing coas que o público acaba sempre entregado. A formación combina o seu brillante repertorio propio cunha selección de clásicos explosivos de hot jazz e swing, incluídos temas de rhythm&blues e gospel dos anos 30 aos 50. O combo está capitaneado polo lendario showman, Natty Congeroo, un popular, elegante e extravagante cantante, bailarín e DJ, que desborda carisma dende o minuto un que pisa un escenario.

Como non podía ser doutro xeito, o festival galego de música negra, bota o peche á súa 8ª edición cun último concerto homenaxe a Aretha Franklin. Así, o 27 de decembro, catro das mellores vocalistas da actual escena soul estatal, renderán tributo á raíña do soul.

Mayka Edjole (The Sweet Vandals), Shirley Davis (Shirley Davis&The Silverbacks), Juno (Juno&Darrell) e Astrid Jones (Astrid Jones&The Blue Flaps) destilarán coas súas impresionantes voces os éxitos da máis grande dama do soul, na que promete ser unha das noites máis especiais das vividas no Outono Códax Festival.

Temas como Respect,ThinkouI Say A Little Prayer son reinterpretados por estas catro espléndidas frontwoman, acompañadas dunha das mellores bandas soul e funk do estado, The Silverbacks, a formación coa que prepararon este repertorio tan especial co que homenaxean a Franklin desde que esta anunciase a súa retirada dos escenarios, uns meses antes do seu recente e tristemente falecemento. A do Outono Códax é a súa primeira actuación en Galicia como Aretha Soul Divas.

J.P. Bimeni (Bim-Nyi) é un artista de Burundi afincado no Reino Unido, considerado unha das grandes promesas do soul británico. Cunha incrible historia de superación persoal (sobreviviu á infame masacre escolar de Kibimba, apenas uns meses despois estivo a piques de morrer por segunda vez nun tiroteo entre cuadrillas que o deixou gravemente ferido e chegou ao Reino Unido cunha bolsa do “The Hugh Pilkington Charitable Trust”, con sede en Oxford, que lle permitiu iniciar unha nova vida), J.P. Bimeni é un músico autodidacta que comezou a tocar en 2002 con tan só unha guitarra nos locais de talentos de Londres. En 2003, uniuse a Mantilla Band durante un ano e medio. En 2008, gravou o seu primeiro EP en solitario Slow Me(sendo relanzado novamente en 2015). En 2009, creou a banda Lostchild, tocando novo material en festivais e escenarios de rock que o levaron ás semifinais do Festival Emergenza (2010).

A finais de 2010, ofreceu un concerto en solitario para o Acnur 60TH Anniversary e posteriormente poría en marcha un proxecto xunto con Jezebel Sextet para xirar facendo un tributo do mesmísimo “The Love Man”, Otis Redding, todo un éxito que se estendería ata 2016.  Agora, baixo o selo de Tucxone Records e con The Black Belts, chega tamén por primeira vez a Galicia para presentar o seu primeiro traballo conxunto coa banda, Free Me, soul e rhythm&blues que non te deixarán indiferente.